นักเตะแข้งทอง

หลายๆท่านที่เกิดในยุค 1970s เหมือนผมคงไม่พลาดที่จะได้ดูฟุตบอลโลกรอบชิงชนะเลิศระหว่างประเทศ อิตาลีกับบราซิลในปี 1994 รอบนี้ตัดสินแพ้ชนะกันด้วยการยิงลูกโทษซึ่งหนึ่งในบุคคลที่ถูกเลือกเป็นตัวแทนของทีมอิตาลีให้ออกมายิงลูกโทษคือ ซุปเปอร์สตาร์ในยุคนั้น โรแบโต้ บัจจิโอ้ นักเตะแข้งทองที่บุคคลทั่วโลกรู้จัก ซึ่ง ณ ตอนนั้นคงไม่มีใครจะนึกว่าเค้าจะเตะลูกโทษพลาด ด้วยความผิดพลาดนี้เองส่งผลให้ประเทศอิตาลีพลาดแชมป์ในครั้งนั้น

หลังจากวันนั้นไม่นานก็มีการกล่าวถึงเรื่องนี้กันอย่างมาก สื่อต่างๆประโคมข่าวเรื่องความผิดพลาดของบัจจิโอ้ จนทำให้ความนิยมในตัวนักเตะคนนี้ลดลงไปฉับพลันเพียงแค่ความผิดพลาดจากการเตะลูกจุดโทษเพียงแค่ครั้งเดียว อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไป บัจจิโอ้ก็เรียกฟอร์มเด่นกลับมาได้ดังเดิม และด้วยความที่เคยเป็นซุปเปอร์สตาร์ความนิยมในตัวเค้าก็กลับมาอีกครั้ง แม้ว่าความผิดพลาดครั้งนี้จะทำให้เกิดรอยด่างพล้อยขึ้นในตัวนักเตะแข้งทองคนนี้ แต่ก็ทำให้เราเห็นว่าแม้จะเก่งแค่ไหนก็สามารถที่จะผิดพลาดได้เช่นกัน

ผมขอเปรียบเทียบนักเตะแข้งทองคนนี้กับหุ้นที่ได้รับความนิยมในตลาด นักลงทุนก็เปรียบเสมือนกับกองเชียร์ที่ยิ่งมีความคาดหวังในตัวนักเตะคนนั้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งกล้าที่จะเดิมพันกับความคาดหวังนั้นมากขึ้นเท่านั้น ราคาหุ้นพุ่งสูงขึ้นจนส่งผลให้ค่า PE พุ่งสูงขึ้นไปมากเมื่อเปรียบเทียบกับค่าเฉลี่ยในอดีต ผลสุดท้ายคือ เราจะอยู่ในสภาวะที่เสี่ยงต่อการขาดทุนอย่างมากแม้ผลประกอบการณ์ของบริษัทออกมาในทิศทางที่แย่แม้เพียงน้อยนิดก็ตาม ในทางกลับกันแม้ว่าบริษัทจะทำกำไรได้ดี ราคาหุ้นก็อาจจะไม่ได้ตอบสนองกับกำไรนั้นมากนัก เนื่องจากกองเชียร์ในสนามต่างก็คิดเหมือนๆกันว่า “ซุปเปอร์สตาร์ระดับนี้แล้ว ยังไงก็ต้องยิงเข้า” ราคาหุ้นอาจจะปรับตัวขึ้นบ้าง ถ้าลูกที่ยิงออกไปไซด์ก้อยและตุงตาข่ายซ้ายบนแบบนายประตูขาตายและหมดสิทธิ์รับ

สุดท้ายนี้ผมไม่ได้บอกว่าการลงทุนกับนักเตะแข้งทองเป็นเรื่องที่ไม่ดี ถ้านักเตะแข้งทองที่แต่ละคนกล่าวขวัญถึงเป็นทองแท้ไม่ใช่ “ทองเก๊” เค้าคนนั้นก็สามารถที่จะกลับมาเป็นที่นิยมได้ไม่ยากนัก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ “เราศึกษาเค้ามาดีพอรึยัง” แต่ถ้าถามผม ผมชอบมองหานักเตะดาวรุ่งอายุน้อย ที่มีโอกาสจะเป็นนักเตะแข้งทองได้ในอนาคตมากกว่า คุณล่ะ ชอบแบบไหน?